Hij verontschuldigt zich. Ewout zijn vorige bespreking liep uit waardoor hij de verslaggever later te woord kan staan dan gepland. Maar as promised staat nog steeds. Tijd genoeg in zijn auto onderweg van Almelo naar Giessen. Als stamhouder staat Ewout op de schouders van vader Ad en opa Ewout. Hij lijkt niet gebukt te gaan onder hun succes. Ook al beseft hij dat er 800 gezinnen eten van E. van Wijk. In sommige opzichten is hij een andere leider en ondernemer dan Ad. “Mijn vader was meer entrepreneur. In zijn tijd was dat ook nodig. Het bedrijf moest worden opgebouwd. Ik ben meer bestuurder.” Verschillen zijn er tussen generaties altijd. Maar het dna blijft. “Ik herinner mij nog een speech van mijn opa. Die staat nog op video want het was in 1987, ik was toen een jaar. Hij vertelde dat alles wat wij doen afhankelijk blijft van Gods zegen. Ik sta niet graag als prediker op de voorgrond maar dit is wel een belangrijk deel van de continuïteit van E. van Wijk.” Waarin Ewout zeker op vader Ad lijkt is zijn spontane woordenstroom. Nooit gebrek aan gespreksstof. Zo praten we over het begrip leiderschap. Hij ziet zichzelf als een democratisch leider. Haalt veel input op bij zijn drie MT’s en overlegt graag met de nieuwbakken managing director Ab van Eck. “Ab is wat rustiger, we vullen elkaar goed aan.” Kent hij leiders die tot zijn verbeelding spreken waar hij zich weleens aan spiegelt? “Die zijn er wel ja. Dan moet je niet denken aan mannen als Elon Musk. Maar neem een Wim Heylen, een Vlaming. Begon echt met niets. Volstrekt selfmade, dat vind ik mooi. Hij is uitgegroeid tot een grote ondernemer. Zeer succesvol maar denkt ook aan een ander en geeft graag terug aan de maatschappij met goede doelen en dergelijke. Zo sta ik er zelf ook in. Je bent niet alleen op de wereld voor jezelf.” Wat zie je als belangrijkste pijlers voor de komende 75 jaar? “Er zal voor ons veel veranderen denken wij. Op de eerste plaats duurzaamheid. De afgelopen 75 jaar stonden in het teken van dieselvrachtauto’s. De transitie naar elektrisch en waterstof zal een hele grote rol gaan spelen. Daar hebben wij al op geacteerd met de aanschaf van elektrische auto’s en op die voet gaan wij door. Maar nog een laag dieper ligt de vraag wat gaat er gebeuren met het beroepsgoederenvervoer? Daar hebben wij uitvoerig bij stilgestaan. Ondanks de opkomst van 3D printen en digitalisering geloven wij dat er altijd transport over de weg nodig blijft. Water en trein kunnen wel veel opvangen maar blijven vooral geschikt voor grote volumes en houden altijd het nadeel in zich van die last mile waar ze niet kunnen komen. En de luchtvaart staat qua CO2-reductie nog in de kinderschoenen.” (Die missen de boot, red). Je staat aan het hoofd van een onderneming waarin je veel schakelt met je staf maar uiteindelijk ben jij de aandeelhouder. Is dat niet lastig? “Het begint met vertrouwen. Je kunt als CEO nooit alles controleren en dat moet je ook niet willen. Ik geef veel vertrouwen aan de MT’s, ook qua investeringen maar alles is wel geborgd in ons strategisch plan. Als er discussie is en we komen er niet uit, kijken we naar wat onze strategie zegt.” Laatste vraag Ewout, stroomt er bij jou nog zwart bloed door je aderen? “Ja, meerdere keren per jaar kruip ik achter het stuur. Zo hou ik feeling bij de techniek van de auto’s en zo blijf ik tussen de chauffeurs staan. Ik haal nog ieder jaar trouw mijn code-95. Als het moet kan ik zo een ritje gaan rijden. Onlangs nog een vrachtje gedaan naar Tsjechië bijvoorbeeld.”